تعیین ابزارهای بالینی مناسب جهت تشخیص زود هنگام افراد در معرض خطر افتادن

زمینه و هدف: واژۀ تعادل به توانایی حفظ مرکز ثقل بدن درون سطح اتکا اطلاق می­شود که نیاز به فعالیت مداوم عضلات و وضعیت صحیح مفاصل دارد. هدف از مطالعة حاضر تعیین مناسب­ترین ابزارهای بالینی ارزیابی تعادل نسبت به ابزارهای آزمایشگاهی بود. روش بررسی: در یک مطالعة مقطعی، تعداد 60 نفر (30 نفر60-20 سال و 30 نفر 75-60 سال) که توانایی ایستادن و راه­ رفتن به­ طور مستقل حداقل به­طول 7 متر را داشتند و مبتلا به هیچ­گونه بیماری مزمنی نبودند، توسط دستگاه ارزیابی تعادل­سنج بایودکس و ابزارهای ارزیابی بالینی برگ، دسترسی عملکردی، برخاستن و حرکت کردن و ابزار لانج، مورد بررسی قرار گرفتند.   یافته­ها: آنالیز اطلاعات حاکی از همبستگی معنادار بالای ابزار ارزیابی بالینی تعادل دسترسی عملکردی در گروه سنی 40-20 سال (001/0P<) و ابزار برگ در گروه سنی 75- 60 سال (001/0P<) با ابزار ارزیابی آزمایشگاهی بایودکس بود. همچنین افزایش سن، سبب کاهش توانایی تعادل افراد در ابزارهای ارزیابی تعادل می­گشت (001/0P< ). نتیجه­گیری: بر اساس یافته­های تحقیق حاضر، بهترین آزمون بالینی ارزیابی تعادل برای جایگزینی آزمون­های پرهزینه و پیچیدۀ آزمایشگاهی، آزمون دسترسی عملکردی در جوانان و آزمون برگ در افراد مسن می­باشد. م ع پ 1390؛‌10(6): 647- 655